Over het nut van “ophef”. Waarom FVD de mediamacht niet schuwt

Al sinds het ontstaan van FVD is de partij regelmatig “in opspraak”, zoals dat wordt genoemd. Er ontstaat “ophef” - grote verontwaardiging in media en politiek over een uitspraak, een appje of een gesprekspartner.

In de loop van de jaren zijn er velen geweest die mij en de partij op allerlei standpunten steunden - maar die moeite hadden met die “ophef”. Zij meenden dan dat dit ging om “bijzaken” en dat het ons afhield van ons “politieke werk”. Dat we ons, kortom, moesten focussen op de breed geaccepteerde, centrumrechtse stokpaardjes en verder binnen de bandbreedte van het maatschappelijk betamelijke moesten blijven. Zo zouden we het effectiefst kunnen opereren. Salonfähig worden. Een breed publiek kunnen aanspreken.

Ik ben het met deze opvatting niet eens. Daarom schuw ik het niet om “ophef” te veroorzaken. Daarom trotseer ik steeds weer zo’n mediastorm en ben ik zelfs bereid geweest om afsplitsingen te laten ontstaan.

Maar ik heb de reden daarvoor eigenlijk nooit echt uitgelegd. Waarom ik de zaken die “ophef” veroorzaken juist niét zie als bijzaken - maar als de essentie van wat wij moeten doen.

https://www.fvd.nl/over-het-nut-van-ophef?